Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. At enim hic etiam dolore. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Certe non potest.
Bork
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Verum audiamus.: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Quonam, inquit, modo?: Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Bork: Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Duo Reges: constructio interrete.

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Eorum erat iste mos qui tum sophistae nominabantur, quorum e
numero primus est ausus Leontinus Gorgias in conventu
poscere quaestionem, id est iubere dicere, qua de re quis
vellet audire.

An tu me de L.

Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.